Projecten alom

De moestuin, wat een project!
Goed te doen, moest ik niet nog tientallen andere projectjes hebben lopen..
Ik moet u immers teleurstellen, in plaats me te verdiepen in één masterplan stort ik me van het ene in het andere. Het zal u dan ook niet verbazen dat sommige van deze plannen even snel terug opgeborgen worden als ik ze heb opgestart.
Maar.. dat mag niet gebeuren met de moestuin, want dat gaat over eten. En laat dat nu juist iets zijn dat ik heerlijk vind, eten en koken (liefst in de andere volgorde natuurlijk).
Vorig jaar was dit plan me al niet onbekend. Met volle overgave begon ik de woonkamer vol te planten met zaailingen en las ik wel 3 moestuinboeken door elkaar, kwestie van zoveel mogelijk ideeën op te doen.
Het was dan ook een teleurstelling dat het werk dat volgt op zaailingen minder leuk leek (omploegen, bemesten,.. van de grond), gelukkig zijn er voor zulke dingen mijn wederhelft, die niets liever doet dan pooteren in de tuin.
Hoe meer de zon scheen, hoe enthousiaster ik werd!
Ik koos vooral groenten die ik lekker vind, en daar zat natuurlijk de valkuil.
Had ik al vermeld dat wij in een bos wonen, waar de zon wel komt piepen, maar waar het meestal een paar graden kouder is dan pakweg aan de andere kant van ons dorp.
Waar de grond altijd ietwat vochtig is en waar veel bosdieren wonen..
U raadt het al, de tomatenplanten gingen eraan en ook paprika en aubergine lieten het afweten.
Gelukkig waren er ook de volhouders; kerstomaten, sla, worteltjes, radijzen, kruiden allerhande, bessen, courgette en pompoen. En ja, dat maakte mij toch al gelukkig.
Zelfs zo gelukkig dat er ietwat volharding settelde, waardoor ik ook dit jaar de living vol zaailingen zette. Content ben ik ermee. Ze zien er goed uit.

Maar nu.. moeten ze nog in de grond, of op z'n minst verspeend worden.
Verspenen, ook niet bepaald m'n favoriete job.. En in de grond, daarvoor wil ik eerst zon zien, maar waar is ze?